Louwe blikt terug:

Louwe blikt terug: "Trots op Oetze"

In 2008 geeft manegehouder Louwe Mulder de verantwoordelijkheid voor partycentrum De Postwagen uit handen. Zoon Oetze neemt de dagelijkse leiding over. Louwe is blij, maar beseft tegelijkertijd dat er dingen gaan veranderen. Dat kan niet anders. 10 jaar later blikt hij terug: "Elke ochtend drink ik boven een bakje koffie, in de kantine van de manege. Dan kijk ik door het raam naar De Postwagen, hoe het eruitziet en dan sta ik daar vol trots."   

Country & Western

In 1986 nemen Louwe en Gea Mulder dorpscafé De Postwagen over. Buiten Tolbert hebben er dan nog weinig mensen van het café gehoord. Daar brengt Louwe vrij snel verandering in. Hij roept allerlei arrangementen in het leven. Tussen de talloze creatieve initiatieven valt vooral het Country & Western feest op. Het terrein achter De Postwagen wordt ingericht als party-dorp. Mensen rijden er rondjes op een paard, waarbij ze met een pistool ringen moeten grijpen van cowboys langs de route. Verderop staat een schiettent, ergens anders wordt er gesjoeld. Louwe richt zich op klanten binnen een straal van 55 kilometer rond Tolbert.

Busoverval 

Die opzet slaat aan. De mond-tot-mondreclame zet De Postwagen op de kaart in de drie noordelijke provincies. Het concept klopt helemaal. Een anekdote van zoon Oetze benadrukt dat: "Er kwam dan een bus Tolbert inrijden, klaar om mensen af te zetten voor het personeelsuitje. Vervolgens werd de bus bestormd door cowboys. Bij die overval namen ze de baas mee, die moest op een paard zitten en voorop gaan. Dat was toen natuurlijk echt wel een dingetje. Er werd veel over gepraat. Op een gegeven moment kwam de eerste bus om 10 uur ’s ochtends en de laatste bus ging om 12 uur ’s avonds weg."

De eerste bus kwam om 10 uur 's ochtends en de laatste bus ging om 12 uur 's avonds weg

Ontmoetingsplaats 

Het café had er nu een partycentrum bij en dat was goed voor de zaken. "Een café liep vroeger beter", vertelt Louwe Mulder. "Op het platteland zie je dat ze het moeilijk hebben. Wij hebben het zolang mogelijk open gehouden. In het café ontvingen we de gasten waarmee we de partijtjes bespraken. In de avond was het een ontmoetingsplaats voor de regio." Op de zondag leverde vv Tolbert (op 1 juli 2013 fuseerde de club met VV Leek Rodenburg tot VV TLC.) aardig wat gasten, zeker als de elftallen gewonnen hadden.

In je hart

Intussen ging Oetze ook steeds meer de horecakant op. Via een studie en diverse stages rolde hij het vak in. Het party-dorp van zijn vader hielp een handje. Oetze zette de zalen klaar voor de Country & Western-feestjes. Louwe bekommerde zich in die tijd om twee zaken (hij heeft de HJC Manege dan ook al jaren onder zijn hoede) en dus hield hij de ontwikkeling van Oetze nauwlettend in de gaten... "Hij stond niet direct te popelen. Je mag het in je hart best denken, maar je moet beslist niet pushen, dan gaat het niet goed."

"Dus ik heb hem alle vrijheid gegeven", vervolgt Louwe. Hij deed zijn zoon een aanbod om in loondienst te gaan, maar na een verhelderende vakantie in de sneeuw koos Oetze toch voor de gedroomde opvolging. "Hij wilde het samen met een zwager doen. Met z’n tweeën hebben ze een BV opgericht en daarna huurden ze het complex van mij, zodat ik me nog meer kon richten op de manege."

Hemelgeschenk 

Voor Louwe voelde dit als een geschenk uit de hemel, al zouden er veel ‘dingen’ gaan veranderen en was het de vraag of hij dat zag zitten…. "Je hebt het altijd op een bepaalde manier gedaan en toen kwamen zij met hun ideeën. Ze hadden al een soort plan gemaakt. Dan luisterde ik en dan dacht ik: daar zitten heftige dingen tussen. Ik heb misschien wel eens gedacht dat ze iets niet moesten doen, maar ik heb het niet gezegd. Je moet het zo zien: ik ben zelf ook ooit begonnen. Dit was een goed moment om een nieuw tijdperk in te luiden. Je moet er vertrouwen in hebben."

Ik dacht: daar zitten heftige dingen tussen

Vrijheid leidt tot creativiteit 

"Vrijheid is belangrijk. Kijk naar de manege. Ik was daar in loondienst, ik werd er huurder en uiteindelijk kocht ik het complex. Ik heb een stichtingsbestuur boven mij gehad met zeven bazen, maar ik heb altijd de vrijheid gekregen om mijn werk op mijn manier in te vullen. Door die vrijheid ga je automatisch meer dingen doen. Je gaat je ontwikkelen, je wordt creatiever. Als je alleen aan de lijn moet lopen, dan wordt het niks. Iedereen gaat een keer op z’n bek, die ruimte moet je jezelf geven. Hatsiekiedee, dan gaan we wat anders doen. Lekker buiten de lijntjes kleuren. Ik had moeite met sommige ideeën, maar het was goed."

Ambitie en  ravage

Om die ‘dingen’ en ‘plannen’ wat concreter te maken: Oetze en zijn compagnon waren van plan om De Postwagen naar een hoger level te tillen. Het moest een grand café worden met meer kwaliteit, net een treetje hoger. Louwe: "Toen hebben we gezegd: als jullie dat gaan doen, dan gaan we de hele toko verbouwen. Van achteren naar voren." Een lening werd toegekend. Er werd van alles gestript en de grote zaal werd geheel vernieuwd. De ingrijpende verbouwing duurde bijna twee jaar. Rond 2011 was het dan bijna af. Het leek fantastisch te worden, maar in februari 2012 brak er een zeer grote brand uit. Er bleef niets over, het was één grote ravage.

Het moest een grand café worden met meer kwaliteit, net een treetje hoger

Uit het dal 

"Dat was een behoorlijke inslag", aldus Louwe. "Daar heb je dan al die jaren voor gestreden en dan valt het zo ineens weg. Je beleeft dan geen leuke nachten." De pijn zat diep, maar heel Tolbert omarmde De Postwagen. De steunbetuigingen stroomden binnen, kennissen en familie kwamen helpen. Architect Klaas de Jong wilde de Mulders uit het dal trekken en motiveren. Na een aantal dagen had hij al een schets hoe het er uit moest zien: een nieuwe Postwagen. "Hij heeft een grote rol gehad. Iedereen eigenlijk. We zijn bij elkaar gaan zitten: wat willen we nu, hoe zien jullie dat? De gemeente was welwillend, binnen enkele maanden was de vergunning rond en anderhalf jaar na de brand draaiden we alweer."

De juiste mensen

In oktober 2013 gingen de deuren van een volwaardig restaurant open, inmiddels is het 2018. De afgelopen jaren stonden in het teken van onophoudelijke groei. Zowel het restaurant als het partycentrum verwerken dagelijks een groot aantal gasten. Alleen al de escape rooms (één activiteit) trokken bijna 50.000 bezoekers. Louwe geniet met volle teugen van zijn manege, terwijl zijn zoon bezig blijft met het uitbreiden van De Postwagen. Wat is het succes van De Mulders? Louwe wijst naar menselijk kapitaal: "De juiste mensen op de juiste plaats zetten."  

"Een ketting moet draaien, de schakeltjes moeten lopen. Met de juiste figuren loopt dat op rolletjes. Oetze geeft iedereen vertrouwen. De voorhoede, achterhoede, spelers die je niet kunt missen. Dat sommige mensen al twintig of dertig jaar bij De Postwagen werken, zegt denk ik wel genoeg. Zij hebben zich al die tijd goed gevoeld, ondanks de overname. Ze kunnen zich ontplooien in het bedrijf, De Postwagen is hun huis."

Alles waard 

"Elke ochtend drink ik boven een bakje koffie, in de kantine van de manege. Dan kijk ik door het raam naar De Postwagen, hoe het eruitziet en dan sta ik daar vol trots. Als je het als vader zijnde op zo’n manier door kan geven aan de nieuwe generatie, een generatie die verder bouwt, dan is dat alles waard. Ik ben gelukkig dat Oetze op zijn plaats is. Hij vindt het leuk, hij vindt het hartstikke mooi. Op dit moment, in deze wereld, moet je van goeden huize komen om zoiets neer te zetten. Dat heeft hij heel goed gedaan."

Louwe Mulder

De Postwagen
De Postwagen
Sinds 1780 de 'Trots van Tolbert' als restaurant, trouwlocatie en vergaderlocatie

De Postwagen bestaat al sinds 1780. De authentieke ‘Trots van Tolbert’ laat je relaxed genieten in het hart van Groningen, Friesland en Drenthe. Een historisch restaurant als oogstrelende parel: Diner & Buffet in uiterst karaktervolle zalen. Gezellig eten of vergaderen met een hoogwaardig interieur en een laagdrempelige entree.

  • Historisch restaurant (Diner & Buffet)
  • Stijlvol trouwen: samen zielsgelukkig worden
  • Fraaie vergaderlocatie