Daan Wildeboer (19) begon als dertienjarige in de horeca. In de prille tienerjaren doorliep hij verschillende soorten keukens en werkte hij bij Van der Valk als zalenzetter. Daan onderscheidde zich in negatief opzicht met een grote mond. Dat kwam hem duur te staan. Er was destijds een horecabaas die hem flink prikkelde met een opmerking die nogal binnenkwam. "Jij kan nooit een kok worden en de bediening is ook niks voor je." Dat pikte Daan niet. Hij moest en zou zichzelf bewijzen. Er was echter nog één obstakel te overwinnen. Een pittige gameverslaving.
Volwassen indruk
Avondmens Daan is al dik twee jaar een bekend gezicht in de bediening bij De Postwagen. Vrolijk, spontaan en een tikkeltje eigenwijs – maar altijd professioneel. "Uiteindelijk moet je alles samen doen. We zijn één groot team, zonder samenwerking red je het niet. ’t Is een must. De ene keer gaat dat wat stroever dan de andere keer. Natuurlijk heb je weleens collega’s waar je mee botst, dat is bij elk werk zo. Een keer een discussie, na afloop een borreltje drinken en dan is dat voorbij. Je moet onenigheid ook opzij kunnen zetten. Vervolgens weer serieus aan de slag." Voor iemand van 19 maakt Daan een volwassen indruk. Die houding is er niet altijd geweest.
Zonder samenwerking red je het nietTop 100
Als tiener verzamelt Daan retrospelcomputers en alles wat met games te maken heeft. Het is niet alleen maar nostalgie. Ook splinternieuwe games zijn welkom. Voorkeuren voor genres heeft hij niet. Het gamen beheerst al snel zijn leven. Het gaat Daan goed af, zeker in teamverband. Met een internationaal team speelt hij gerust potjes van vijf uur achter elkaar. Met in totaal zeven man en een soort roulatiesysteem (vijf actieve spelers) strijden ze tegen teams over de hele wereld. Overdag en soms ook wel ’s nachts, want de spelers komen uit verschillende tijdzones. In de formatie van Daan zitten bijvoorbeeld Ieren en Amerikanen. De fanatieke gamers komen in een top 100 van de wereld. Stoppen is geen optie meer.
"Dat bleek toch wel anders"
Intussen komt Daan bij De Postwagen terecht (BBL-plek), waar leermeester Peter zich over hem ontfermd ("Ik heb veel van hem geleerd in dit vakgebied"). Dat bedrijf in Tolbert blijkt groter dan hij in eerste instantie vermoedt. "Gigantisch. Ik hoorde dat het een kroeg was geweest en ik had verwacht dat het nog deels een kroeg was, maar dat bleek toch wel anders... Ik kende het bedrijf nog niet en had nooit verwacht dat het doordeweeks ook zo druk zou zijn. Bij de meeste restaurants is het enkel in het weekend druk." De opgroeiende en opbloeiende Daan heeft plezier bij De Postwagen. "De mensen die je tegenkomt, elke dag zijn er weer andere mensen."
Ik had verwacht dat het nog deels een kroeg wasOmkeerpunt
Meer en meer verdwijnt het gamen naar de achtergrond. Met moeite roept hij de 'verslaving' een halt toe. Het werk en de horecaopleiding gaan volledig voor. Het is een omkeerpunt. De positieve sfeer in het restaurant en de combinatie met de opleiding, voeden zijn ambitie in deze branche. Hij geniet in de bediening, maar de keuken lijkt ook harstikke mooi. Wie weet ooit een eigen restaurant? Het zou het ultieme signaal zijn naar die ene horecabaas die het niet in hem zag zitten.
Brandstof
Desondanks dient een nieuwe teleurstelling zich aan. Na het afronden van MBO niveau 2 en 3 ontvangt hij een negatief studieadvies voor niveau 4. Dus wat doet Daan? Hij gaat ervoor. Net als jaren geleden. Want alles wat niet kan, is brandstof om het tegendeel te bewijzen. Dit jaar moet het gebeuren. Het wordt moeilijk, het wordt hard werken. Maar dat is niets nieuws meer voor Daan. In dat opzicht komt Game over nog steeds niet voor in het woordenboek.
.JPG)
.JPG)