Blog

Dertig jaar. Zolang al is Ankje van der Beek (45) kind aan huis bij De Postwagen. Als tiener begon ze met wat facilitaire klusjes bij de HJC Manege, de buurman van de toenmalige kroeg. Als vanzelf ging ze ook aan de slag bij De Postwagen. Ondanks wat omzwervingen, kwam ze altijd weer ‘thuis’. Het huidige Hoofd Interieurverzorging weet wel waarom dat zo is en waarom dat zo zal blijven. Met een gulle glimlach: "Het is net familie. Als die klik er eenmaal is, kom je er niet meer vanaf." 

De eigenzinnige Daniël van Diemen de Jel (24) is een bekend gezicht in de bediening. Tegelijkertijd heeft hij een andere ‘identiteit’. Daniël is niet alleen bediende bij De Postwagen, maar ‘in het geheim’ ook mede-eigenaar van de Burgerbakkerij in Groningen. Een bijzondere dubbelrol, die hem uitstekend past. Hoe kwam hij bij beide bedrijven terecht en waarom wil hij dit nog wel jaren blijven doen? Een kennismaking met de ‘Batman’ van de bediening.

Daan Wildeboer (19) begon als dertienjarige in de horeca. In de prille tienerjaren doorliep hij verschillende soorten keukens en werkte hij bij Van der Valk als zalenzetter. Daan onderscheidde zich in negatief opzicht met een grote mond. Dat kwam hem duur te staan. Er was destijds een horecabaas die hem flink prikkelde met een opmerking die nogal binnenkwam. "Jij kan nooit een kok worden en de bediening is ook niks voor je." Dat pikte Daan niet. Hij moest en zou zichzelf bewijzen. Er was echter nog één obstakel te overwinnen. Een pittige gameverslaving.

Met een beetje mazzel ‘onderweg’ kan restaurant manager Peter van der Schaaf (bijna 37) in bijna dertig seconden op zijn werk zijn. De vertrouwde gastheer van De Postwagen leeft sinds kort (samen met zijn gezin) in een mooi appartement pal boven het eveneens mooie pand van het restaurant. "Als mijn werk is afgelopen, drink ik misschien nog even een pilsje en dan ben ik zo boven." Het plaatje klopt nu helemaal, maar daar was wel het een en ander voor nodig. "Alles was afgebrand in 2012. Ik ben in 2013 begonnen, in de periode waarin we letterlijk en figuurlijk moesten bouwen."

Decennialang succesvol werkzaam bij de administratie van Audi: Joke Pater (76) uit Roden mag tevreden terugkijken op zijn loopbaan tot dusver. Een loopbaan waarin ook een liefdesverklaring aan De Postwagen volgde. Van auto’s naar een heel andere tak van sport. Waarom zou je überhaupt willen werken in de horeca? De antwoorden liggen voor het oprapen. Er is altijd wel wat anders, het is nooit saai. "Werken in de horeca is gewoon leuk en boeiend", zegt Joke. "Ook de omgang met mensen en de collega’s zijn pluspunten aan het werk."

Bad boy Danny Aalders uit Lutjegast kwam als vijftienjarige puber om de hoek kijken in het jaar waarin De Postwagen uit de as herrees. Of hij stage mocht lopen. Nu is De Blonde Elvis (19) niet meer weg te denken uit de familie van De Postwagen. Vanzelfsprekend is het niet. De destijds wispelturige opstandeling ontpopte zich als een regelmatige werkweigeraar. Hoe werd Danny de belangrijke bouwsteen die hij vandaag is?

Sinds 2015 is de bediening van De Postwagen opgefleurd met de aanwezigheid van de spontane en behulpzame Nanet ter Veld (23) uit Roden. Deze levensgenieter kan niet stilzitten en bekijkt alles altijd graag van de zonnige kant. Daarnaast houdt ze van humor en is ze een ‘tikkeltje’ eigenwijs. "Dat heb ik toch wel van mijn lieve vader meegekregen." Haar positieve houding is behoorlijk aanstekelijk, maar waar komt dat eindeloze enthousiasme vandaan?  

‘Een grote, uitslaande brand heeft gisteren aan het eind van de middag en het begin van de avond party- en evenementencentrum De Postwagen aan de Hoofdstraat in Tolbert verwoest.’ Pijn. Ongeloof. De Postwagen was al sinds 1780 een begrip, maar ging in 2012 in vlammen op. Toch was niet alles verloren. Het moraal hield stand. Dat niet alleen. De ‘familie’ werd sterker en groter dan ooit. Na een jaar was De Postwagen al terug. "Sinds de deuren van de vernieuwde Postwagen zijn geopend in 2013, zijn er voor ons allemaal deuren open gegaan", vertelt fulltime chef-kok Johan van der Schaaf (40) uit Grijpskerk.

Er zijn veel positieve clichés als het gaat om horecamensen. Ze zijn minder vaak ziek dan andere werknemers; ze zijn socialer; ze werken beter in een team, ze zijn hardere werkers en ze zeuren bijna niet. Ook verslapen ze zich nooit. Toch is er altijd die bekende uitzondering op de regel. Daar kun je kwaad om worden, maar bedenk… karma is a bitch!